درسی که کرونا در حوزه کسب‌وکار به ما یاد داد
بیماری همه‌گیر COVID-19 در سراسر جهان اثری پاک نشدنی بر جای گذاشته است. بحران اقتصادی جهانی در حال حاضر تراژدی‌های انسانی را با هم ترکیب کرده است. جهان شاهد رکود، افزایش بدهی، بیکاری گسترده و کاهش دستمزد واقعی است. ما در این مقاله قصد داریم تا درس اصلی که کرونا به ما داد را مورد برسی قرار دهیم.
اقتصاددانان هرگز چنین بحرانی را تجربه نکرده‌اند. پیش از این هرگز دولت‌ها به کارگران نگفته بودند که کار را متوقف کنند و در خانه‌ها اتراق کنند. بحران مالی جهانی و بدهی‌های مختلف، بیکاری و بحران‌های بانکی در مقایسه با دهه‌های اخیر پر رنگ تر شده است.
آثار COVID-19 گسترده است و تغییرات بی‌سابقه‌ای را ایجاد کرده است. مشاغل و سازمان‌ها با عدم قطعیت و بلاتکلیفی اقتصادی و عملیاتی در هر صنعت و بخش مواجه هستند. در حال حاضر بیش از هر زمان دیگر، زمان پی‌بردن به انطباق‌ها، تعدیل و سازگاری انتظارات، تمرکز مجدد و تغییر موقعیت، به دنبال رسیدن به حالت و وضعیت عادی بعدی است.
وضعیت مشاغل
تأثیر اقتصادی بحران کرونا در صنایع و شرکت‌ها بسته به عوامل متعددی از جمله امکان سازگاری با اختلالات زنجیره تأمین و وجود موجودی کالا یا اتکا به فرایندهای تولید به‌موقع، متفاوت است.
همه‌گیری کووید -۱۹ نابرابری‌ها در سیستم‌های اقتصادی و اجتماعی جهانی ما را افزایش داده و آشکار ساخته است. روشن شده است که برخی از آسیب‌پذیرترین جمعیت‌ها و مشاغل در جامعه ما که کم‌ارزش در نظر گرفته شده‌اند نه‌تنها بیشترین ضربه را در زمان بحران‌ها می‌خورند، بلکه حرفه‌هایی هستند که بیشترین تکیه را بر آنها داریم.
بحران‌های اقتصادی همیشه می‌توانند بزرگ‌تر باشند
تا چندین سال بیش خیلی از افراد تصور می‌کردند که ما هرگز بحرانی بزرگ‌تر از مثلاً بحران مالی ۱۲ سال پیش شیلی – حتی بزرگ‌تر از رکود بزرگ اقتصادی – نخواهیم داشت. اما درسی که کرونا به ما داد چیز دیگری بود. تولید ناخالص داخلی جهان در سال ۲۰۰۹ هرچند ناچیز، درحال‌رشد بود و در سال ۲۰۲۰ بیش از سه واحد درصد کاهش یافت.
کاهش ناگهانی و شدید اشتغال و تولید در سال گذشته تقریباً بیشتر از هر چیزی بود که بشریت در قرن گذشته تجربه کرده است. بحران اقتصادی ناشی از همه‌گیری مشکلی بزرگ است، اگرچه برای چند کشور – ایالات متحده و چین از جمله آنها – کوتاه‌مدت خواهد بود.
مدیران اجرایی امروز در حالی که به حرکت خود در جهت کنترل اثرات همه‌گیری COVID-19 ادامه می‌دهند، با چالش‌های فراوان و رقابتی روبرو هستند.
راه‌حل‌های متصور
استراتژی‌های کاهش هزینه کارکنان، یک پاسخ رایج به نگرانی‌های بودجه‌ای پاندمی بود. اما داده‌ها نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری استعدادی هدفمند چیزی بوده که به نتیجه رسیده است.
با فراتر رفتن سازمان‌های جهانی از پاسخ همه‌گیری، زمان آن فرارسیده است که بر مواردی که روند بهبودی را رونق می‌دهند تمرکز کنیم. مطالعه ما در مورد عملکرد شرکت‌ها در سال ۲۰۲۰ نشان می‌دهد که رویکرد شما در سرمایه‌گذاری در مدیریت استعدادها کلید موفقیت شما خواهد بود.
عدم اطمینان اقتصادی ایجاد شده توسط همه‌گیری کووید -۱۹ باعث شد تا اکثر سازمان‌ها تقریباً یک‌شبه، به استراتژی‌های مهار هزینه سرعت و شتاب ببخشند. بسیاری تصمیمات دشواری برای کاهش بودجه و هزینه‌ها گرفتند و استراتژی‌های کاهش هزینه کارکنان، از جمله اخراج را در پیش گرفتند.
اما برخی از شرکت‌ها عملکرد بهتری داشتند و ما می‌خواستیم بدانیم از انتخاب آنها چه درس‌هایی می‌توان گرفت.
گارتنر رونوشت‌های مربوط به درآمد ۲۰۲۰ شرکت‌های S&P 500 را مورد تجزیه‌وتحلیل قرارداد تا موضوعات و تفاوت در نحوه تجربه و مدیریت اثر این‌همه گیری را توسط این سازمان‌ها شناسایی کند. نتایج نشان می‌دهد که سازمان‌های موفق پس‌انداز نیروی کار را در زمان اولیه حفظ کرده‌اند. اما همچنین فرصت‌های سرمایه‌گذاری استعدادهای هوشمند را نیز تأمین کرده‌اند.
افراد برنده، سرمایه‌گذاری استعدادها و صرفه‌جویی در هزینه را متعادل می‌کنند
زمان‌بندی در لحظات اختلال، ضروری است. تجزیه‌وتحلیل گارتنر نشان می‌دهد شرکت‌های S&P 500 که طرح‌های سریع کاهش هزینه‌های کارکنان را با سرمایه‌گذاری‌های استعدادی هدفمند متوازن کردند، از سازمان‌هایی که تنها بر کاهش هزینه‌ها در طول همه‌گیری متمرکز شده‌اند، پیشی گرفتند و سال را با رشد درآمد قوی‌تر به پایان رساندند – که نشان می‌دهد پایه محکمی برای بهبود پایدار است.
به طور خلاصه، سازمان‌های موفق کاهش هزینه‌ها به روش آسان را برای بهبود معیارهای عملکرد در کوتاه‌مدت هدف قرار ندادند. در عوض، آنها هزینه‌ها را بهینه کرده و سرمایه‌گذاری‌های جدید را تأمین کردند، درصورتی‌که دیگران صرفاً بر کاهش هزینه‌های واکنشی متمرکز شده بودند.
تحقیقات گارتنر نشان می‌دهد که تعادل بین صرفه‌جویی در هزینه و فرصت‌های سرمایه‌گذاری جسورانه، برای تأمین ارزش بلندمدت، حیاتی است.
مزایای کارکنان و رفاه آن ها مهم‌ترین حوزه‌های سرمایه‌گذاری هستند
سرمایه‌گذاری در استعدادها یک اهرم کلیدی است که برای محافظت از قابلیت‌های بلندمدت رشد یک سازمان طراحی شده است و ۴۸ درصد از شرکت‌های S&P 500 حداقل یک فرصت سرمایه‌گذاری استعدادها را در طول آشفتگی سال ۲۰۲۰ تأمین کردند. ما تأکید ویژه‌ای بر دو حوزه را مشاهده کردیم: مزایای کارکنان و رفاه کارکنان.
مزایای کارکنان، بیشترین مورد ذکر شده در مورد سرمایه‌گذاری استعدادها در فراخوان درآمد بوده است – و تقریباً پنج برابر بیشتر از قبل از همه‌گیری، ذکر شد.
این امر با سایر تحقیقات گارتنر مطابقت دارد و نشان می‌دهد که سازمان‌ها می‌توانند با ارائه حمایت کلی از رفاه، تلاش اختیاری کارکنان را تا ۲۱ درصد افزایش دهند. تأثیر این، دو برابر شرکت‌هایی است که فقط برنامه‌های سنتی (فیزیکی و مالی) را ارائه می‌دهند.
سرمایه‌گذاری در استعدادها برای بازیابی، حیاتی است
درسی که کرونا داد : با نگاهی به آینده، رهبرانی عاقل و خردمند خواهند بود که به‌خاطر داشته باشند که حمایت از کارکنان در مواقع آشفتگی و اختلال نه تنها برای کارکنان خوب است، بلکه برای تجارت و کسب‌وکار نیز مفید است.
راهکارها و استراتژی‌های کاهش هزینه کارکنان در نیمه اول سال ۲۰۲۰ متداول‌ترین و تهاجمی‌ترین بود. اما تنها چند شرکت S&P 500 اقدامات کاهش هزینه نیروی کار را در ۳Q20 و ۴Q20 گزارش کردند. اکنون زمان آن فرارسیده است که رهبران منابع انسانی، فرصت‌های سرمایه‌گذاری استعداد را با محوریت حمایت از مشارکت کارکنان شناسایی کنند.
عدم سرمایه‌گذاری در کارکنان، در حال حاضر ممکن است منجر به کاهش تلاش‌های اختیاری و/یا قصد ماندن در همان زمانی شود که به کارمندان برای پیشبرد بهبود اقتصادی پس از COVID-19 نیاز دارید.
درسی که کرونا به ما داد: وقت آن رسیده که مثل شتر عمل کنیم نه اسب تک‌شاخ!
