کار کردن به صورت تیمی اثربخش‌تر است یا فردی؟
همواره می‌شنویم که کار تیمی نتیجه‌بخش‌تر است! اما آیا این موضوع واقعیت دارد؟ به نظر شما زمانی‌که تصمیم می‌گیرید یک مقاله یا یک تحقیق را به صورت فردی بنویسید، کار بهتری از آب در می‌آید یا زمانی‌که به صورت گروهی روی آن می‌کنید؟
همه‌ی ما در گروه‌ها یا تیم‌هایی عضو بودیم که در نهایت به این نتیجه رسیده‌ایم که کاش می‌توانستم خودم به تنهایی کار را پیش ببرم و مطمئن هستیم که در آن شرایط اثربخش‌تر می‌بودیم. بنابراین، به نظر می‌رسد که به غیر از کار فردی یا کار تیمی متغیرهای دیگری نیز در این موضوع دخیل هستند. آیا کسب‌وکارها باید کارکنان خود را به کار تیمی مجبور کنند؟ در پایان این متن به این سوال پاسخ خواهیم داد.
آیا وادار کردن افراد برای کار کردن در تیم و هماهنگی با تیم عملکرد کلی را افزایش می‌دهد؟ چگونه باید به ارتباطات و تعاملات افراد تیم ساختار داد؟
سال‌ها قبل شخصی به نام روس واگمن تحقیقی را در این ارتباط صورت داد که داده‌های این تحقیق از بیش از ۸۰۰ متخصص جمع‌آوری شده بود. این متخصصان در یک شرکت سرویس‌دهی و تعمیر ماشین‌های فتوکپی فعالیت می‌کردند و از نظر میزان مسئولیت‌ها، همکاری و تصمیم‌گیری در درجات متفاوتی بودند. اعضای برخی گروه‌ها همکاری نزدیکی با یکدیگر داشتند و برخی گروه‌های دیگر، انفرادی کار می‌کردند.
گروه‌ها از نظر توزیع پاداش نیز متفاوت بودند، در برخی گروه‌ها پاداش بر مبنای عملکرد گروه و در برخی دیگر پاداش بر مبنای عملکرد افراد تعیین و توزیع می‌شد.
گروه‌ها در سه دسته‌ی زیر طبقه‌بندی می‌شدند:
- گروه‌های با وابستگی اندک که افراد به صورت فردی کار می‌کنند.
- گروه‌های با وابستگی بسیار که افراد در کنار هم و به صورت یک تیم واقعی کار می‌کنند.
- گروه‌های با وابستگی ترکیبی که در آن‌ها برای برخی جنبه‌های کار، همکاری تشویق و برای برخی جنبه‌های دیگر همکاری منع می‌شد.
پایین‌ترین عملکرد مربوط به گروه سوم بود. افراد به صورت فردی به خوبی با هم کار می‌کردند، زیرا حس مسئولیت‌پذیری شخصی را در خود ایجاد کرده بودند. در گروه‌های دارای وابستگی زیاد نیز عملکرد به شدت بالا بود، زیرا آن‌ها از یکدیگر یاد می‌گرفتند و همدیگر را حمایت می‌کردند.
افراد زمانی‌که به تنهایی یا به عنوان عضوی از یک تیم فعالیت می‌کنند، عملکرد بهتری دارند. مشکلات زمانی رخ می‌دهد که افراد ندانند باید به تنهایی کار کنند یا به صورت گروهی. ارتباطات ضعیف و فقدان توافق درباره‌ی نحوه انجام کار، گروه‌های نوع سوم را با مشکلات بسیاری مواجه می‌کند.
بنابراین، کسب‌وکارها باید فقط در صورتی کارهای خود را در قالب تیم یا گروه سازماندهی کنند که توانایی ایجاد تیم‌هایی با وابستگی زیاد را داشته باشند.
